Harry
Ik had het koud en was nat en moe van het in de regen voetballen op het Museumplein, waar we de grasmat omtoverden van een biljartlaken tot een modderpoel. Toen ik op een zebrapad afreed en er een lelijk klein grijs mannetje aanstalten maakte om over te steken, dacht dan ook geen haar op mijn hoofd eraan om te remmen. Gelukkig zag het goedgekleede bebrilde mannetje in zijn oneindige wijsheid het gevaar, en maakte hij pas op de plaats.
En zo miste mijn roze fietsje de unieke kans om versierd te worden met de bloedspetters van de Grootste Levende Nederlandse Schrijver...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment