De conclusie van vandaag is dat de client natuurlijk helemaal geen sprankelende ideeën wil, maar gewoon een saaie presentatie waarin staat dat 'ie meer winst kan maken.
Hoe kwam ik ook bij die gedachte...
Dom, dom, dom
Tuesday, August 26, 2008
Tsja - en dan
dan heb je jaren niet geschreven, er maanden over gedaan om je account kwijt te maken, een nieuwe aan te vragen bij je vrienden die hoewel dit blog democratisch zou moeten zijn meer rechten hebben dan ik en dan..
.. staren naar een leeg veld. Waar ik er vroeger geen moeite mee had, is nu alles niet leuk, bijzonder of scherp genoeg.
[ Stiekem is de reden natuurlijk de drukkere, veeleisendere baan. Het vorige log werd volgeschreven tijdens promotieblues. Om in ieder geval elke dag een stukje tekst geproduceerd te hebben. Ook daarom enige schroom om weer te gaan beginnen. Alsof dat toegeven is dat het weer zo ver is. Het is zeker geen goed teken dat ik dit nu onder werktijd zit te typen. ]
Maar wie weet!
.. staren naar een leeg veld. Waar ik er vroeger geen moeite mee had, is nu alles niet leuk, bijzonder of scherp genoeg.
[ Stiekem is de reden natuurlijk de drukkere, veeleisendere baan. Het vorige log werd volgeschreven tijdens promotieblues. Om in ieder geval elke dag een stukje tekst geproduceerd te hebben. Ook daarom enige schroom om weer te gaan beginnen. Alsof dat toegeven is dat het weer zo ver is. Het is zeker geen goed teken dat ik dit nu onder werktijd zit te typen. ]
Maar wie weet!
Thursday, August 14, 2008
Wednesday, August 13, 2008
Saaie mannetjes
Volgens mij is er een groep mensen hard bezig om de ambtenaren van hun troon de stoten wat saaiheid betreft. "Welke groep dan, Misja?" willen jullie wellicht weten, lieve lezertjes. Ik zal het jullie duidelijk maken met de beschrijving van een waargebeurde situatie.
Met een bijna-twintig-kilo wegende bananendoos vol met boeken loop ik vlak voor half zes het tokootje binnen. Wanneer ik aan de beurt ben, zet ik mijn doos op de toonbank en zeg ik goedgemutst "nog even een klein pakketje vlak voor sluitingstijd", er van uitgaande dat op zijn minst een kleine glimlach mijn deel zal zijn.
Niets is minder waar. Het betreffende mannetje vraagt zonder een spoor van emotie of ik het formulier al heb ingevuld. Als ik zeg van niet, snauwt hij me toe dat ik dat dan maar moet doen en vervolgens bij zijn collega moet zijn omdat zijn werkdag erop zit (no kidding).
Met frisse moed lever ik even later het formulier in bij zijn collega en probeer dan in ieder geval een 50% glimlach-score te halen: als het tweede mannetje mijn pakket weegt en zegt dat het inderdaad minder dan 20 kilo weegt (namelijk 19,8), zeg ik vrolijk: "Aha, dan had ik er nog veel meer bij kunnen stoppen."
Weer geen enkele reactie. Tamelijk ontdaan druip ik af en tijdens het eten trek ik de inmiddels ondermijdelijke conclusie: de mannetjes van het Postkantoor zijn de saaiste mannetjes van Nederland.
Met een bijna-twintig-kilo wegende bananendoos vol met boeken loop ik vlak voor half zes het tokootje binnen. Wanneer ik aan de beurt ben, zet ik mijn doos op de toonbank en zeg ik goedgemutst "nog even een klein pakketje vlak voor sluitingstijd", er van uitgaande dat op zijn minst een kleine glimlach mijn deel zal zijn.
Niets is minder waar. Het betreffende mannetje vraagt zonder een spoor van emotie of ik het formulier al heb ingevuld. Als ik zeg van niet, snauwt hij me toe dat ik dat dan maar moet doen en vervolgens bij zijn collega moet zijn omdat zijn werkdag erop zit (no kidding).
Met frisse moed lever ik even later het formulier in bij zijn collega en probeer dan in ieder geval een 50% glimlach-score te halen: als het tweede mannetje mijn pakket weegt en zegt dat het inderdaad minder dan 20 kilo weegt (namelijk 19,8), zeg ik vrolijk: "Aha, dan had ik er nog veel meer bij kunnen stoppen."
Weer geen enkele reactie. Tamelijk ontdaan druip ik af en tijdens het eten trek ik de inmiddels ondermijdelijke conclusie: de mannetjes van het Postkantoor zijn de saaiste mannetjes van Nederland.
Thursday, August 07, 2008
Subscribe to:
Posts (Atom)