De Dikke Katja
Sommige dingen hebben zichzelf overleefd. Sinds internet zit het zoeken op papier in de lift - naar beneden welteverstaan. Maar nog steeds lukt het om de middenstand te overtuigen van het nut van zwarte lettertjes op geel papier. Slinkse technieken van gehaaide verkopers. En daar is 'ie weer, het reliek uit vervlogen tijden:
De Gouden Gids; tegenwoordig in de volksmond ook wel "De Dikke Katja" genoemd.
Het is weer tijd om het oud papier weg te brengen.
Saturday, January 28, 2006
Wednesday, January 25, 2006
Brief
Gisteravond opende ik tijdens het avondeten de brief die ik had gekregen van mijn zorgverzekeraar. Reeds licht geirriteerd door het speelse lettertype waarin de brief geschreven was, begon ik hem kritisch te lezen.
Geachte heer Nuyens,
Alstublieft.
Hoezo, alstublieft? Ik heb nergens om gevraagd.
Uw persoonlijke OHRA Zorgpas. (...) Zorg daarom dat u uw OHRA Zorgpas altijd bij u heeft.
Aha, dus daar gaat het om. Maar wacht eens even: moest ik na de invoering van de ID-plicht mijn portemonnee nu ook nog gaan verzwaren met de OHRA Zorgpas (met hoofdletter!)?
(...) U krijgt geen rekening meer thuis en u hoeft dus niets voor te schieten. Dat is wel zo gemakkelijk.
Zo'n zinnetje brengt me bijna meteen op de rand van de razernij. Alsof mensen niet slim genoeg zijn om zelf in te zien dat het handig is als ze niets hoeven voor te schieten.
Op de achterkant van deze brief staan de belangrijkste vragen en antwoorden over de OHRA Zorgpas.
Noem me bijdehand, maar ik vraag me dan af: wie bepaalt er welke vragen belangrijk zijn en welke niet?
Leest u dit aandachtig door en bewaar deze brief bij uw verzekeringspapieren.
Dit gaat het verkeerde keelgat in, en rook komt uit mijn neusgaten. Ten eerste weiger ik om in een zin twee keer gecommandeerd te worden, ten tweede slaat het woord "dit" in deze context helemaal nergens op, en ten derde bepaal ik zelf wel of ik deze brief wil bewaren. Niet dus. Gelukkig wordt op de achterkant gepoogd om de zaak te relativeren.
[op de achterkant] Heeft u echter geen recht meer op de OHRA Zorgverzekering, dan mag u het pasje niet langer gebruiken.
Aha, dus de zorgpas, die eerder nog met een hoofdletter werd geschreven, is nu plotseling een onschuldig klein pasje geworden.
Met een zucht leg ik de brief opzij en haast ik mij een lekkere espresso te bereiden.
Gisteravond opende ik tijdens het avondeten de brief die ik had gekregen van mijn zorgverzekeraar. Reeds licht geirriteerd door het speelse lettertype waarin de brief geschreven was, begon ik hem kritisch te lezen.
Geachte heer Nuyens,
Alstublieft.
Hoezo, alstublieft? Ik heb nergens om gevraagd.
Uw persoonlijke OHRA Zorgpas. (...) Zorg daarom dat u uw OHRA Zorgpas altijd bij u heeft.
Aha, dus daar gaat het om. Maar wacht eens even: moest ik na de invoering van de ID-plicht mijn portemonnee nu ook nog gaan verzwaren met de OHRA Zorgpas (met hoofdletter!)?
(...) U krijgt geen rekening meer thuis en u hoeft dus niets voor te schieten. Dat is wel zo gemakkelijk.
Zo'n zinnetje brengt me bijna meteen op de rand van de razernij. Alsof mensen niet slim genoeg zijn om zelf in te zien dat het handig is als ze niets hoeven voor te schieten.
Op de achterkant van deze brief staan de belangrijkste vragen en antwoorden over de OHRA Zorgpas.
Noem me bijdehand, maar ik vraag me dan af: wie bepaalt er welke vragen belangrijk zijn en welke niet?
Leest u dit aandachtig door en bewaar deze brief bij uw verzekeringspapieren.
Dit gaat het verkeerde keelgat in, en rook komt uit mijn neusgaten. Ten eerste weiger ik om in een zin twee keer gecommandeerd te worden, ten tweede slaat het woord "dit" in deze context helemaal nergens op, en ten derde bepaal ik zelf wel of ik deze brief wil bewaren. Niet dus. Gelukkig wordt op de achterkant gepoogd om de zaak te relativeren.
[op de achterkant] Heeft u echter geen recht meer op de OHRA Zorgverzekering, dan mag u het pasje niet langer gebruiken.
Aha, dus de zorgpas, die eerder nog met een hoofdletter werd geschreven, is nu plotseling een onschuldig klein pasje geworden.
Met een zucht leg ik de brief opzij en haast ik mij een lekkere espresso te bereiden.
Thursday, January 19, 2006
Eufemisme
Mijn dagelijkse route door het park voerde mij gisteren langs zo'n machtig apparaat dat flinke stukken boom in hele kleine snippertjes omtovert. Die snippertjes werden vervolgens vrij hard in een daarvoor gereed staande vrachtwagetje geschoten. Ik nam aan dat de boom nodig gesnoeid had moeten worden, en dat er met die snippertjes vervolgens heel nuttige dingen gedaan zullen worden, en zag ik het geheel goedkeurend aan. Tot mijn ogen de letters op het vrachtwagentje vonden en na twee keer knipperen nog steeds dezelfde boodschap aan mijn hersenen doorgaven: op de zijkant van het vehikel stond mijn nominatie voor eufemisme van het jaar: boomverzorging.
Mijn dagelijkse route door het park voerde mij gisteren langs zo'n machtig apparaat dat flinke stukken boom in hele kleine snippertjes omtovert. Die snippertjes werden vervolgens vrij hard in een daarvoor gereed staande vrachtwagetje geschoten. Ik nam aan dat de boom nodig gesnoeid had moeten worden, en dat er met die snippertjes vervolgens heel nuttige dingen gedaan zullen worden, en zag ik het geheel goedkeurend aan. Tot mijn ogen de letters op het vrachtwagentje vonden en na twee keer knipperen nog steeds dezelfde boodschap aan mijn hersenen doorgaven: op de zijkant van het vehikel stond mijn nominatie voor eufemisme van het jaar: boomverzorging.
Monday, January 16, 2006
Schandpaal
Volgens de CDA-fractie in de Tweede Kamer moeten mensen die haat zaaien hun paspoort, rijbewijs en stemrecht kwijtraken. Dat gaat de goede kant op. De volgende stap is immers om deze mensen vlak voor hun verbanning aan de schandpaal te nagelen, net als in die goeie ouwe Middeleeuwen. Op zaterdag lekker 's ochtends naar de markt voor een mooie doos rotte tomaten en eieren, en dan 's middags naar de Dam om de tomaten vanaf verschillende afstanden en vanuit verschillende hoeken naar de veroordeelde te gooien. Een aantal meters naast de schandpaal stel ik me de persoon voor die op een schoolbord de score bijhoudt, en daarnaast de commentator, die het publiek uitlegt tegen welk lichaamsdeel gegooid moet worden om de overwinning in de wacht te slepen.
Volgens de CDA-fractie in de Tweede Kamer moeten mensen die haat zaaien hun paspoort, rijbewijs en stemrecht kwijtraken. Dat gaat de goede kant op. De volgende stap is immers om deze mensen vlak voor hun verbanning aan de schandpaal te nagelen, net als in die goeie ouwe Middeleeuwen. Op zaterdag lekker 's ochtends naar de markt voor een mooie doos rotte tomaten en eieren, en dan 's middags naar de Dam om de tomaten vanaf verschillende afstanden en vanuit verschillende hoeken naar de veroordeelde te gooien. Een aantal meters naast de schandpaal stel ik me de persoon voor die op een schoolbord de score bijhoudt, en daarnaast de commentator, die het publiek uitlegt tegen welk lichaamsdeel gegooid moet worden om de overwinning in de wacht te slepen.
Subscribe to:
Posts (Atom)