Beste Koningin

Wij onschuldige kinderen schrijven vanuit Detentiecentrum Zeist 
naar U. Het woord 'detentie' zegt al genoeg. Om te beginnen willen 
wij u gezond en geluk wensen. Waarom wij hier zitten begrijpen we 
zelf niet. Wij zitten hier met onze ouders, broers en zussen vast. 
Wij komen allemaal uit verschillende gezinnen uit andere landen. 
Wij zijn de kinderen vanaf 1 jaar tot 17 jaar. Wij zitten maandenlang
in bewaring. Het is heel erg moeilijk voor ons. Wij komen tekort aan 
alles wat normale kinderen dagelijks moeten krijgen. Hier worden we 
behandeld als echte gevangenen, terwijl we dat niet zijn. We hebben 
hier geen vrijheid. Je mag zelf niet eens bepalen wanneer je wilt gaan 
luchten. We worden met onze ouders 2 keer per dag in de cellen opgesloten. 
De eerste is ’s middags om 5 uur tot ’s ochtends om 8 uur. Waarom doen 
ze dat ons aan? Wat hebben we verkeerds gedaan?....

(uit een brief van de kinderen in detentiekamp zeist aan koningin beatrix.)

Hop hop tekenen die petitie als je dat nog niet gedaan had.

Zie ook indymedia

Ontmaagd

Al je vriendjes en vriendinnetjes hebben het al wel eens gedaan, en vinden het leuk om er in geuren en kleuren over te vertellen. Op een ochtend word je wakker en besluit je: ik ga het ook doen.

Zorgvuldig plan je alle voorbereidingen: hoe je haar moet kneden, wat voor ingredienten ze het lekkerst vindt en hoe je haar op de juiste temperatuur kunt brengen. Tijdens de voorbereidingen droom je ervan hoe ze zal smelten in je hand, en hoe je vingers haar in de juiste positie zullen brengen.

Tijdens de daad gaat alles als een film aan je voorbij, en voor je het weet is het gebeurd en val je uitgeput in je luie stoel. Maar dan begint het zenuwslopende wachten en de vragen tollen door je hoofd: heb je haar op de juiste manier behandeld? Zal het zo gaan als je hoopt? Zal ze je inspanningen belonen? En is er toekomst voor jullie beiden?

Na een half uur ijsberen besluit je dat je lang genoeg hebt gewacht en dat het tijd is om je in het hol van de leeuw te wagen en aan alle onzekerheid een einde te maken.

Gewapend met twee handschoenen pak ik langzaam haar gloeiend hete omhulsel vast en na een paar seconden verlossen mijn ogen en neus me van de spanning: het is me gelukt, mijn allereerste citroentaart. Als wilt, mag je een stukje komen proeven!

Kokosnoten

Ik ben een fan van uitdrukkingen en gezegden. Weinig dingen zijn immers zo mooi als het gebruiken van een elegante vergelijking om iets duidelijk te maken. Maar afgelopen week kwam ik iets nog mooiers tegen, namelijk een uitdrukking gebruikt in een nieuwe uitdrukking:

Dat is geen appels met peren vergelijken, maar appels met kokosnoten.

Laten we deze gloednieuwe uitdrukking omhelzen, en meer van dit soort dingen maken!

Real world, here I come

Oef, zojuist de eerste conceptversie van mijn eerste sollicitatiebrief afgemaakt. Mijn hoofd tolt, het zweet loopt van mijn armen het bureau op, en mijn lichaam schreeuwt om voedsel, zonlicht en beweging.
Iemand had mij wel even mogen waarschuwen dat je behoorlijk moe wordt van het schrijven van zo'n brief. Sterker nog, ik denk het in mijn top vier van meest vermoeiende activiteiten staat, naast college geven, **** en windsurfen. Of vergeet ik nu wat?

Bij de tijd

Als proef zal een aantal deelnemende boten aan de OC&C Ringvaart Regatta dit jaar worden voorzien van een 'tracking & tracing' systeem. Het behoeft geen toelichting dat de 'OC&C Acht' hiervoor (reeds) in de prijzen is gevallen. Iedereen kan morgen daarom de voortgang van onze boot volgen op www.ringvaartregatta.inter-data.nl

Geen idee hoe die interface werkt, overigens... Niet echt duidelijk als je het mij vraagt.

Poep

Het is vandaag m'n verjaardag,dus laat ik het maar eens over poep gaan hebben. Het is tenslotte mijn feestje, "It's my party and I cry if I want to" en dat soort kreten. Maar goed poep dus. Zoals iedereen vind ook ik het heerlijk om m'n eigen geurtjes te ruiken. De geurtjes van anderen, nee daar moet je niet mee aan komen maar eigen geurtjes ruiken het best. Eigen geurtjes eerst zeg ik altijd. Op de pot is het gras zeker niet groener aan de overkant, eerder een rottend en slijmerig geheel.
Maar goed, wat ik altijd het liefst doe na het poepen is een stevige snuif nemen van de walmende dampen die uit de pot om hoog kringelen. Niet dat ik met m'n neus in de pot ga hangen, nee ik blijf gewoon even zitten snuif en zeg "gatverdamme wat stinkt je", om daarna nog een snuif te nemen. Dan komt het moment waar ik begin te gniffelen, bij de gedachte aan diegene die na mij het toilet gaat gebruiken. Niets vermoedend komt hij binnen (ja een hij want het is tenslotte het mannen toilet.) neemt adem door zijn neus .... gniffel.... en denk oei oei adem in houden. Maar ja dat houd ie natuurlijk niet zolang vol....gniffel gniffel.... dus de volgende fase is het voorzichtig happen naar adem, zo voorzichtig mogelijk zodat er niks door de neus in of uit gaat..... whaahahahahaaa.... om dan zodra de zaken gebeurd zijn snel naar buiten te rennen en diepe halen adem naar binnen te laten.
....gieren.....

Maar goed wat wil nu , hier op de toiletten op m'n werk hebben ze hyper moderne bloemetjes lucht verfrissers. En deze verpesten al m'n toilet plezier, op de eerste plaats kan ik mezelf niet meer ruiken en ten tweede ruikt de het toilet altijd naar bloemetjes dus ook voor diegene na mij.
En daarnaast denk ik ook ieder keer weer dat ik het dames toilet op loop.


Het fijne is wel dat ik ook nooit meer de stank van andere hoef te ruiken.

S vs T

[Alleen voor W94 en kenners, sorry!]
Plaats van ontmoeting: het vanwege het geweldige weer plotseling gezellige plein tussen de twee gebouwen van de VU.
Situatie: T loopt terug van het grasveldje, waar hij zijn salade met tomaat heeft verorberd. S zit op een van de stenen bankjes.

Plotseling ziet de drager van de S iets dat hem behoorlijk in de war maakt: hij ziet een groen shirt, met daarop de oranje T. Maar dat kan toch helemaal niet? Ongeloof en verwarring treden tegen elkaar in het strijdperk, maar het is een ongelijke strijd: niet veel later druipt de twijfel van zijn gezicht. Even weet hij nog weerstand te bieden, maar dan houdt hij het niet langer en grijpt hij naar de escape-knop: hij kijkt omlaag om te checken of hij zelf echt wel een S aanheeft.

De drager van T ziet het tafereel met grote voldoening aan, en met een brede glimlach beent hij langs S, de drager van S in totale ontreddering achterlatend.