Homo Universalis

Brief

Gisteravond opende ik tijdens het avondeten de brief die ik had gekregen van mijn zorgverzekeraar. Reeds licht geirriteerd door het speelse lettertype waarin de brief geschreven was, begon ik hem kritisch te lezen.

Geachte heer Nuyens,

Alstublieft.
Hoezo, alstublieft? Ik heb nergens om gevraagd.

Uw persoonlijke OHRA Zorgpas. (...) Zorg daarom dat u uw OHRA Zorgpas altijd bij u heeft.
Aha, dus daar gaat het om. Maar wacht eens even: moest ik na de invoering van de ID-plicht mijn portemonnee nu ook nog gaan verzwaren met de OHRA Zorgpas (met hoofdletter!)?

(...) U krijgt geen rekening meer thuis en u hoeft dus niets voor te schieten. Dat is wel zo gemakkelijk.
Zo'n zinnetje brengt me bijna meteen op de rand van de razernij. Alsof mensen niet slim genoeg zijn om zelf in te zien dat het handig is als ze niets hoeven voor te schieten.

Op de achterkant van deze brief staan de belangrijkste vragen en antwoorden over de OHRA Zorgpas.
Noem me bijdehand, maar ik vraag me dan af: wie bepaalt er welke vragen belangrijk zijn en welke niet?

Leest u dit aandachtig door en bewaar deze brief bij uw verzekeringspapieren.
Dit gaat het verkeerde keelgat in, en rook komt uit mijn neusgaten. Ten eerste weiger ik om in een zin twee keer gecommandeerd te worden, ten tweede slaat het woord "dit" in deze context helemaal nergens op, en ten derde bepaal ik zelf wel of ik deze brief wil bewaren. Niet dus. Gelukkig wordt op de achterkant gepoogd om de zaak te relativeren.

[op de achterkant] Heeft u echter geen recht meer op de OHRA Zorgverzekering, dan mag u het pasje niet langer gebruiken.

Aha, dus de zorgpas, die eerder nog met een hoofdletter werd geschreven, is nu plotseling een onschuldig klein pasje geworden.

Met een zucht leg ik de brief opzij en haast ik mij een lekkere espresso te bereiden.